ناصرالدین شاه قاجار

دوره ناصرالدین شاه قاجار(1264 – 1313 ق/ 1849 – 1898 م)

ناصرالدین، فرزند محمد شاه قاجار و مهد علیا دختر امیرمحمدقاسم‏‌خان قاجار قوانلو (پسر سلیمان‏خان اعتضادالدوله) . در روز ششم صفر سال 1247 هجری قمری در دهکدهٔ کهنمیر از توابع تبریز متولد شد. .در دوران خردسالی و نوجوانی ناصرالدین‏‌ شاه، کشاکش و اختلاف دائمی مهدعلیا و محمد شاه سایه انداخته است. به‏ دلیل این روابط تیره، برخورد محمد شاه با فرزندش سرد و بی‏‌محبت بود. باوجود چنین روابطی، در سال ۱۲۵۱ هجری قمری و پس از درگذشت پسر بزرگ محمد شاه، او ناگزیر تصمیم به انتصاب ناصرالدین به مقام ولیعهدی گرفت.

سال بعد، نیکلای اول در ایروان با ولیعهد ایران ملاقات کرد. خبر درگذشت پدرش محمدشاه را در سال 1228 هجری شمسی هنگامی که در تبریز بود شنید، سپس به یاری امیرکبیر به پادشاهی رسید و بر تخت طاووس نشست که البته پس از مدتی حکم اعدام امیرکبیر را در حالت مستی امضا نمود. ناصرالدین شاه برای حفظ مناطق شرقی ایران، به‌ویژه منطقهٔ هرات کوشش کرد ولی پس از تهدید و حملهٔ بریتانیا به بوشهر ناچار به توقف این فعالیت‌ها شد.  ناصرالدین شاه در 14 شوال 1264 بر تخت نشست و از آن پس تا زمان مرگش در جمعه 17 ذی‌القعدهٔ 1313 شاه ایران بود.

در سال (1295 هـ.ق) در زمان ناصرالدین شاه، وزن طلای تومان کاهش یافت و ارزش آن برابر ده قران نقره یا ده هزار دیار شد. اما سکه‌ای به نام دینار وجود نداشت.